บทที่ 64 Chapter 11 ความทรงจำที่หายไป [4]

“เดี๋ยวมานะเพทาย”

“อ้าวเฮ่ย จะไปไหนล่ะวิน”

“ฉันมีเรื่องอยากจะถามหมอ ฉันรู้สึกว่าหมอต้องรู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับฉันแน่ๆ” ผมบอกเร็วๆ แล้วรีบลุกขึ้นจากเตียงที่นอนขี้เกียจอยู่บนนี้มาเป็นอาทิตย์ๆ (ไม่รวมที่ไม่ได้สติ) พาตัวเองเดินจูงเสาน้ำเกลือออกมาจากห้องพักที่มีเพทายยืนมองอึ้งๆ แต่ว่าไม่ได้ห้าม

ผ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ