บทที่ 71 ​บทที่ 33 เลิกรอได้แล้ว (1)

“ลูกสาวแม่มายืนตากน้ำค้างอยู่นี่เอง นี่จะไม่กลับเข้างานหน่อยเหรอลูก”

แก้วมณีทักลูกสาวที่ยืนตรงระเบียงชั้นสองของที่พัก ช่วงเวลานี้ก็เกือบจะตีหนึ่งแล้วแก้วมณีและคำรณเองก็อายุเยอะแล้วเลยกลับมาพักผ่อน ปล่อยให้พวกคนหนุ่มๆสาวๆอยู่สนุกสนานกันดีกว่า แต่นึกไม่ถึงว่าลูกสาวจะยืนซึมหน้าหงอยตากน้ำค้างแบบนี้

“...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ