บทที่ 17 EP 02 ผู้ชายใส่สูท [7]
“ยัยตังเม”
“โห อะไรอ่ะพี่ต๊อดก็ นานๆ ได้ดูของดีๆ”
“ไม่ได้ยินที่น้องมันบอกเหรอว่าหัวนมมันมีเจ้าของแล้วน่ะ”
“อ่ะแฮ่ม” ผมกระแอมเบาๆ เป็นการเตือน ไอ้ต็อดรีบยิ้มแหยก่อนจะที่มันหันกลับไปตั้งอกตั้งใจถ่ายภาพไอ้โอบที่นั่งรออยู่บนเก้าอี้ตัวสูงที่ไอ้ไอติมเพิ่งจะยกไปวางให้เมื่อครู่เรียบร้อยแล้ว
ผมเดินกลับออกมานั่งที่โซฟาตามเดิม จนป่านนี้แล้วก็ยังไม่รู้ตัวว่ากลืนน้ำลายสลับกับเป่าปากไปกี่ครั้ง
“ผมนั่งแบบนี้แล้วจะเห็นกางเกงได้ไงวะพี่ต๊อด”
“อ่ะ...เออ” ไอ้ต๊อดอึกอักแล้วมองมาที่ผมทันที นั่นเองผมถึงได้รู้ว่าเมื่อครู่นี้ผมพูดออกไปโดยไม่ทันคิดอะไรเลย
“ผู้ชายเหี้ยอะไรวะหัวนมมึงชมพูกว่าปากตังเมอีก”
“พี่ติม!” ตังเมแว้ดขึ้นมาเสียงดังก่อนที่ทุกคนจะพากันขำพรืด
“พวกพี่จะสนใจแต่หัวนมผมไม่ได้นะครับ ผมชักจะเริ่มอาย”
“ไม่ทันแล้วไอ้ห่าโอบ มึงเปิดประเด็นขึ้นมาก่อนเลย”
“แหม ก็เห็นมีแต่คนจ้องนี่ครับ”
“พอๆๆ กูว่ารีบๆ ถ่ายเหอะ จะได้เสร็จๆ” ไอ้ไอติมบอกเร็วๆ ทุกคนก็เลยดึงสติกลับไปทำงานกันได้อีกรอบ
“แล้วตกลงผมต้องนั่งหรือต้องยืนครับพี่ต๊อด หรือว่าผมควรจะถามพี่ศิลาดี” ไอ้โอบหันมามองผมในที่สุด พูดจบผมก็รู้สึกเหมือนว่ามันจะหน้าแดงๆ ไม่รู้เพราะเพิ่งจะคิดได้ว่าควรอายหรือเป็นเพราะมันเห็นว่าผมกำลังจ้องมันอยู่
“ยืน”
“ท่าไหนดีครับ”
“ถ้ามึงจะซื้อกางเกง มึงอยากเห็นอะไรที่กางเกงบ้างล่ะ”
“เป้า”
“ไอ้...”
“ล้อเล่นครับ ต่อให้คนอื่นอยากเห็นผมก็ไม่ให้ดูหรอก มีคนจองแล้วเหมือนกัน”
“ฮ่าๆๆๆ” ไอ้ต๊อดระเบิดเสียงหัวเราะออกมาในที่สุด จากนั้นทุกคนก็พากันเสียสติไปหมด น่าจะมีแค่ผมคนเดียวที่ยังคงพยายามเก็บอาการ ทั้งที่สติสตางค์ก็ไม่น่าจะอยู่ครบตั้งแต่ที่ได้ยินได้โอบพูดเรื่องหัวนมแล้ว
“พวกพี่นี่เส้นตื้นชะมัด มาครับ ผมพร้อมแล้ว มาขายกางเกงกันดีกว่า” ไอ้โอบว่าด้วยน้ำเสียงเอาจริงเอาจัง ไอ้ต๊อดพยักหน้าสองสามครั้งก่อนที่ทุกคนจะเริ่มประจำตำแหน่งและทำหน้าที่ของตัวเองอีกครั้ง
แชะ!
เสียงชัตเตอร์ดังขึ้นสลับกับการเปลี่ยนท่าโพสต์ของไอ้โอบ และไม่น่าเชื่อว่ามันจะทำให้บรรยากาศในที่นี้เงียบลงสนิททั้งที่เมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ทุกคนยังหัวเราะเฮฮาเหมือนคนเสียสติกันไปหมดแล้ว
ผมนั่งมองไอ้เด็กผู้ชายที่ตั้งอกตั้งใจโพสต์ท่า หน้ามองตรงไปที่ไอ้ต๊อดอยู่อย่างนั้น ไอ้โอบเปลี่ยนท่าอย่างคล่องแคล่ว แม้จะมีบางจังหวะที่มันก็เหมือนจะนึกท่าไม่ออก แต่ก็ถือว่าทำได้ดีสำหรับการถ่ายแบบครั้งแรกในชีวิตของมัน
ผิวขาวอมชมพูของมันเป็นผลมาจากการทำงานกลางคืน ทำให้ไม่ต้องเผชิญกับแสงแดดมากมายนัก รูปร่างของมันไม่ได้ผอมบางแบบเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ แต่กลับมีน้ำมีนวล แถมยังเหมือนจะล่ำกว่าที่ผมคิดเอาไว้ด้วยซ้ำ มันมีกล้ามแขนเล็กๆ กับกล้ามที่หน้าท้องหน่อยๆ ดูสุขภาพแข็งแรง ยิ่งเวลาที่มันเหยียดแขนทั้งสองข้างขึ้นไปทำท่าบิดขี้เกียจยืนเส้นยืนสาย ก็ยิ่งทำให้เห็นสัดส่วนช่วงเอวคอดๆ ของมันได้ชัดเจน
อะไรสักอย่างบนเรือนร่างของมันสะกดให้ผมจ้องมองอยู่นานกระทั่งมันหันมาพอดี เราบังเอิญสบตากันเพียงเสี้ยววินาทีก่อนที่ผมจะเป็นฝ่ายหันหน้าหนีมันออกมาเพราะรู้สึกแปลกๆ ที่เห็นมันกัดริมฝีปากล่างของตัวเองแถมยังจิกตาใส่ ทั้งที่มันน่าจะกำลังจิกกล้องมากกว่า
บ้าเอ๊ย! มันหล่อเหมือนที่ชอบชมตัวเองให้คนอื่นๆ ฟังจริงๆ
