บทที่ 41 EP 06 พี่ชายที่แสนดี [4]

ผมปล่อยให้ไอ้โอบกอดอยู่นานสองนาน มันร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรทำราวกับว่าพรุ่งนี้โลกจะแตก จนถึงตอนนี้ผมก็ยังไม่รู้จะปลอบมันยังไง ที่ทำได้ก็คือรอให้มันเงียบไปเอง ปล่อยผมออกแล้วเงยหน้ากลับขึ้นมาส่งยิ้มให้ผมอีกครั้ง

“ตาเป็นปลาทองเลยนะมึง”

“ซึ้งนี่ ได้กอดพี่เป็นครั้งแรกเลยนะ” จนป่านนี้แล้วมันก็ยังไม่เลิกเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ