บทที่ 42 มันคือแผน

ดึกดื่นสงัด บูรพาสะลึมสะลือตื่น ตกใจกับเสียงบิดลูกบิดประตู คงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากคุณคอป เมื่อหล่อนรู้ว่าใครมา เลยปิดเปลือกตาลงไปใหม่ เพราะความเหนื่อยล้าที่สะสมมาเมื่อตอนกลางวันมันทำให้เธอง่วงจนยื้อตาไม่ขึ้น คุณคอปไม่ได้เรียก แต่กลับปิดประตูกลับอย่างเบามือแทน แหงนหน้ามองนาฬิกาติดผนังบอกเวลาเที่ยงคืน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ