บทที่ 10 10

ให้ตายเถอะ ทำไมทุกสัดส่วนรวมทั้งแววตาของหล่อนถึงติดค้างอยู่ในความทรงจำไม่ยอมลบเลือนหายไปเสียที

หล่อนคือผู้หญิงที่เขาไม่ควรรู้สึกเกินเลยด้วย เขาพาหล่อนมาคฤหาสน์‘เพียงความฝัน’ก็เพราะต้องการใช้หล่อนเป็นตัวประกันให้ผู้ที่ทำความผิดออกมาแสดงตัว ออกมายอมรับในสิ่งที่ทำ

ดังนั้น...เขาไม่มีสิทธิ์แตะต้องแวววิวาห์

แม้จะคิดเช่นนั้น แต่ทุกครั้งที่สานสบดวงตาดื้อรั้นของหล่อน เขากลับเผลอตัวจุมพิตหล่อนครั้งแล้วครั้งเล่า

เสน่ห์ของเจ้าสาวที่หลงตัวเองอย่างแวววิวาห์ ใครจะคาดคิดล่ะว่าสามารถทำให้ผู้ชายอย่างแซ็ค มาสเตอร์สันหัวปั่นได้

ดวงตาสีฟ้าค่อยๆเปิดขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนเพ่งมองไปทางหน้าต่างบานหนึ่งบนชั้นสองเมื่อรู้สึกเหมือนมีใครลอบมองอยู่ แล้วก็จริงอย่างที่คิด เพราะเขาเห็นเชลยสาวที่เขาพาตัวมาในวันนี้กำลังยืนมองผ่านทางช่องสี่เหลี่ยมผืนผ้าที่ไม่ถึงกับกว้างนัก

ทันทีที่รู้ตัวว่าเขามองตอบกลับไป แวววิวาห์ก็รีบผลุบหน้ากลับเข้าไปในห้อง ตามด้วยปิดประตูหน้าต่างเสียงดังปึง... หน้างามยังร้อนฉ่าไม่หาย

ท่ามกลางพระจันทร์ดวงกลม ผู้ชายเปลือยอกอวดกล้ามเนื้อสวยๆ แช่อยู่ในน้ำกลางแจ้ง ให้ตายสิ...เซ็กซี่อย่างร้ายกาจเลยทีเดียว แม้แต่เจ้าบ่าวหุ่นปลาแห้งของหล่อนยังเทียบไม่ติด

ไม่ได้...หล่อนจะมองว่าโจรหล่อไม่ได้เด็ดขาด แม้ว่าเขาจะมีหุ่นชวนฟินแค่ไหน หล่อนก็ต้องแข็งใจไม่นึกถึง

ไม่นึกๆๆๆๆ

แวววิวาห์ส่ายหน้าอย่างแรงเพื่อขับไล่ภาพแซ็คออกจากสมอง ก่อนจะหันไปดูตัวเองซึ่งสะท้อนอย่างเด่นชัดในกระจกเงาของโต๊ะเครื่องแป้ง

จากหญิงสาวสวยผู้เริ่ดเชิดหยิ่ง ตอนนี้มีสภาพไม่ต่างจากหงส์ถูกถอนขน หล่อนสวมชุดเสื้อยืดและกางเกงขาสั้นราคาถูกๆ ผมยาวสยายเคลียไหล่ ไม่มีครีมบำรุงผิว ไม่มีเครื่องสำอางที่คุ้นเคย ไม่มีอะไรเลยสักอย่าง !

แวววิวาห์นับหนึ่งถึงสิบในใจ ท่องไว้ว่าหล่อนไม่ควรโกรธ เพื่อรักษาใบหน้าให้อ่อนเยาว์อยู่เสมอ ดังนั้นหล่อนต้องมีสติให้มาก ขืนโมโหบ่อยๆมีหวังหน้าแก่เกินวัยแน่ๆ

ดึกแล้ว หล่อนควรพักผ่อนเอาแรง ก่อนจะเริ่มสู้กับเช้าวันใหม่ที่ยังมองไม่เห็นอนาคต

หญิงสาวเดินไปสำรวจดูประตูว่าลงกลอนแน่นหนาแล้วหรือยัง ก่อนจะมาจัดเตรียมความพร้อมก่อนนอน หลังจากมั่นใจว่าคงปลอดภัยแน่แล้ว หล่อนก็พาตัวเองขึ้นเตียงแล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมถึงอก

หลับตาลง...ปล่อยใจให้ว่าง ท่องไว้... แกะ1ตัว แกะ2ตัว แกะ3ตัว

จนนับได้99ตัว แวววิวาห์ก็เข้าสู่ภวังค์แห่งการหลับใหลอย่างรวดเร็วด้วยความอ่อนเพลีย หล่อนหลับลึก...จนไม่ได้ยินเสียงผลักประตูให้เปิดออก ก่อนที่ผู้ชายที่หล่อนเรียก‘โจร’จะก้าวเข้ามาช้าๆอย่างระมัดระวังให้เกิดเสียงน้อยที่สุด

ประตูล็อก แซ็คก็เข้ามาได้ เพราะเขาเป็นเจ้าของบ้าน...

ท่าทางแวววิวาห์จะหวาดระแวงจัดถึงได้ไม่ยอมปิดไฟตอนนอน แล้วดูนั่นสิ...

ชายหนุ่มยิ้มขันเมื่อเห็นข้างๆเตียงมีไม้กวาด บนเตียงข้างกายมีกระป๋องแป้งเด็กขวดโต...คงเตรียมไว้ฟาดหัวเขา หากเขาย่องเข้าหากลางดึกสินะ

พยศจัดไม่เคยเปลี่ยนเลยจริงๆ...

ร่างสูงก้มตัวต่ำ จ้องมองวงหน้าใสที่ปราศจากเครื่องสำอางแต่งแต้ม เห็นขนตายาวทาบทับแก้มใส พวงแก้มเป็นสีระเรื่อ ปากจิ้มลิ้มพริ้มเพรา

ตอนนอนก็ดูไร้พิษสง แต่พอลืมตานี่สิ...หล่อนเถียงคำไม่ตกฟากเลยทีเดียว

มือใหญ่เอื้อมมาปัดปอยผมให้พ้นกรอบหน้ารูปไข่ ค่อยๆไล้ปลายนิ้วไปตามสันจมูกโด่งเล็กแล้วจบลงที่เรียวปากอิ่มที่ดึงดูดสายตาเขาตั้งแต่แรกเห็น

คิดหรือว่าของแค่นี้จะป้องกันผู้ชายอย่างเขาได้...แค่กระป๋องแป้งกับไม้กวาด

เป็นอีกครั้งที่ชายหนุ่มจุดรอยยิ้มที่มุมปาก ค่อยๆแตะริมฝีปากร้อนผ่าวลงกลางหน้าผากมนสวยอย่างอดใจไม่อยู่ พร้อมกระซิบเบาๆว่า

“ฝันหวานนะครับคุณหนูที่น่ารัก”

ชายหนุ่มกลับออกมาจากห้องแวววิวาห์ ก่อนจะผงะเมื่อเห็นแม่บ้านสาวยืนเกร่อยู่แถวนั้น ด้วยความแปลกใจจึงออกปากถามไปว่า

“ยังไม่นอนอีกหรือครับแม่รี่ ดึกแล้วนะ”

“ยังไม่ค่อยง่วงค่ะ ว่าจะมาดูแขกคนใหม่ของบ้านหลังนี้”

“ไว้พรุ่งนี้ค่อยทำความรู้จักกันเถอะครับ ตอนนี้แวววิวาห์หลับไปแล้ว”

“คุณออกมาจากห้องของคุณหนูกลางดึก ?” แมรี่กวาดสายตาไปทั่วร่างสูงใหญ่อย่างไม่ค่อยไว้ใจนัก ก็ดูเถอะ...สวมแค่กางเกงขาสั้นชื้นน้ำ ท่อนบนเปล่าเปลือยอวดแผงอกล่ำๆ เดินหน้าตาเฉยออกมาจากห้องผู้หญิง ใครเห็นก็ต้องคิดไปถึงเรื่องบนเตียงกันทั้งนั้น

“ไม่ใช่อย่างที่แมรี่คิดแน่นอน ผมไม่ใช่ผู้ชายแย่ขนาดที่จะทำอะไรผู้หญิงที่เพิ่งเจอหน้ากันแค่วันเดียว” ชายหนุ่มหัวเราะกลบเกลื่อน ทั้งๆที่ในใจกลับคิดไปว่า....อันที่จริงก็เกือบลากแวววิวาห์ขึ้นเตียงเสียหลายครั้ง โชคดีที่จิตสำนึกในส่วนดีได้ยับยั้งการกระทำกักขฬะเช่นนั้นไว้ได้ ไม่งั้นเขาคงไม่ต่างจากโจรที่แวววิวาห์เคยปรามาสใส่หน้าไว้หรอก

“นั่นสินะคะ” แมรี่ยิ้ม ทั้งๆที่เป็นสาวอเมริกัน แต่ใบหน้าหล่อนกลับเป็นสีกระดำกระด่าง ซีกซ้ายเป็นรอยแดงถลอกปื้นใหญ่ เพราะอุบัติเหตุไฟไหม้เมื่อ3ปีก่อน ทำให้หล่อนมีสภาพไม่ต่างจากซากศพเดินได้ ทุกคนที่มองเห็นหล่อน มีแต่จะรังเกียจและหวาดกลัว มีเพียงแซ็คที่คุยกับหล่อนเป็นปกติ ซ้ำยังให้งานหล่อนทำด้วย