บทที่ 13 13

“ค่ะ เดี๋ยวก็ได้กิน” เหมือนแววตาของแม่บ้านสาวจะฉายประกายความสมเพชขึ้นมาชั่ววูบหนึ่งก่อนจะจางหายไปอย่างรวดเร็ว

“น่าแปลกนะคะที่คุณพูดภาษาอังกฤษ”

“ฉันพูดภาษาไทยแบบคุณแซ็คไม่เป็นหรอกค่ะ ต้องขอโทษด้วย”

“ไม่เป็นไรค่ะ เวลาคุยกับคุณ ฉันใช้ภาษาอังกฤษก็ได้” หญิงสาวยิ้มกว้างอย่างผูกมิตร แต่กลับได้รับสีหน้าเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ