บทที่ 7 7
“ข้อเสนออะไรของคุณ คงไม่ใช่ว่าบังคับเอาฉันไปเป็นเมียเหมือนในนิยายโรมานซ์ที่ฉันเคยอ่านหรอกนะ ถึงฉันจะสวยมากจนถึงขั้นเป็นนางเอกนิยายได้ แต่ฉันก็ไม่ชอบถูกข่มขืน แม้ว่าพระเอกจะหน้าตาหล่อเหลามากแค่ไหนก็ตาม”
ได้ฟังประโยคนี้เข้าไป แซ็คก็ถึงกับหัวเราะอีกครั้ง เขาผละตัวเองลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะดึงหล่อนให้ลุกมานั่งข้างๆ พลางมองร่างบางอย่างสำรวจ
หล่อนผมยุ่ง ปากแดงเพราะโดนจูบหลายครั้ง ตากลมๆวาววับ แก้มแดงระเรื่อเพราะโมโห เห็นแล้วน่ารักเป็นบ้า...น่าปล้ำซะจริงๆ
ตาคู่คมเบิกกว้างเมื่อรู้สึกตัวว่ากำลังคิดอะไรอยู่ มือหนาลูบหน้าตัวเองไปมาเพื่อระงับสติอารมณ์ ก่อนจะบอกว่า
“หืม? นิยายโรมานซ์ จะว่าไปผมก็เห็นน้องสาวชอบซื้อมาอ่านอยู่บ่อยๆ แต่โทษทีนะ ผมเป็นตัวร้าย ไม่ใช่พระเอกเลยไม่คิดจะลักพาตัวคุณมาเพื่อแกล้งข่มขืน จากนั้นก็มาหลงรักคุณทีหลัง แล้วก็ขอโทษคุณ สุดท้ายก็เข้าพิธีวิวาห์กับคุณ มันไม่มีทางเป็นไปได้แน่ๆ เพราะผมไม่คิดจะเสียตัวให้คุณ และที่สำคัญ...ไม่ว่าจะวันนี้ หรือวันไหน ผมก็ไม่มีวันรักคุณ !”
บอกว่าจะไม่มีวันรักหล่อน หล่อนยังไม่หงุดหงิด แต่พอได้ยินคำว่า ‘ผมไม่คิดจะเสียตัวให้คุณ’ อารมณ์โกรธก็พุ่งปรี๊ด เสียงแหลมๆจึงตวัดใส่อย่างไม่พอใจ
“ฉันต่างหากที่ต้องกลัวว่าจะเสียตัวให้คุณ”
“หืม ? พูดเหมือนตัวเองยังบริสุทธิ์เลยนะ” คิ้วหนาเลิกขึ้นสูง
“มันเรื่องของฉัน” หล่อนหน้าแดงก่ำ ก่อนจะเชิดหน้าให้สูงขึ้นกว่าเก่า “ไหนล่ะ ข้อเสนอที่คุณอยากตกลงกับฉัน”
“ผมมีเหตุผลจำเป็นบางอย่างที่ต้องพาคุณมาที่นี่”
“เหตุผลอะไร”
“คุณไม่จำเป็นต้องรู้ รู้แค่ว่าผมจับคุณมาเป็นเชลย”
“เชลย !” เสียงใสๆตะโกนลั่น “นี่ไม่ใช่ยุคสงครามนะ”
“เอาเป็นว่าผมจะให้คุณอยู่ที่นี่อย่างอิ่มท้อง มีเสื้อผ้าให้ใส่ ขอเพียงแค่คุณยอมอยู่อย่างสงบๆ อย่าคิดหนีหรือขัดใจผม”
“แล้วถ้าฉันคิดจะหนีล่ะ” หญิงสาวถาม และเขาก็ตอบสวนกลับมาอย่างรวดเร็วว่า
“ถ้าคุณหนีก็ต้องหนีให้พ้นนะ เพราะถ้าหนีไม่พ้นคุณเจอผมปล้ำแน่”
แวววิวาห์ขบเม้มริมฝีปากจนแดงช้ำ สิ่งสำคัญที่สุดในตัวผู้หญิงก็คงหนีไม่พ้นความสาว หากถูกเขาย่ำยี ชีวิตหล่อนคงเปื้อนราคีคาวไปตราบสิ้นลมหายใจแน่ๆ ดังนั้น...ทางที่ดี หล่อนควรใจเย็นๆแล้วรับข้อเสนอเขาดูเพื่อรักษาพรหมจรรย์เอาไว้
“ก็ได้ ตกลงตามนั้น”
“ดีครับ” แซ็คพยักหน้าอย่างพึงใจ ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วสอดมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงด้วยท่วงท่าสบายๆ สายตายังไม่ยอมคลาดจากวงหน้าสวย “ที่นี่มีแม่บ้านคนหนึ่งชื่อแม่รี่ จะเป็นคนทำอาหารให้ทาน ดูแลบ้านด้วย”
“บ้านหลังเบ้อเริ่มแต่มีแม่บ้านแค่คนเดียวนี่นะ”
“เมื่อก่อนผมจ้างคนไทยให้มาทำความสะอาดที่บ้านอาทิตย์ละ3วัน แต่ต่อไปคงไม่ต้องจ้างแล้วล่ะ”
“ทำไม ?” หญิงสาวถามสั้นๆอย่างฉงน ทว่าเขากลับไม่ตอบ ได้แต่ยิ้มที่มุมปากอย่างมีเลศนัย
“เอาเป็นว่าคุณเตรียมอาบน้ำแล้วเข้านอนเถอะ ในตู้มีชุดไซส์คุณเพียบ ไม่ต้องกลัวว่าจะเป็นของมือสองนะ สินค้าที่ผมซื้อล้วนเป็นมือหนึ่งทั้งนั้นแหละ”
แวววิวาห์ขมวดคิ้ว จะว่าไปแล้วห้องนี้ก็ตกแต่งด้วยโทนสีชมพูอ่อนๆ มีโต๊ะเครื่องแป้ง มีตู้โชว์ของกระจุกกระจิก แถมเขายังบอกว่าในตู้มีชุดที่หล่อนใส่ได้รอให้เลือกอีกเพียบ
เหมือนกับว่า...เขาเตรียมการไว้ล่วงหน้าแล้ว
ห้องนี้ก็จัดเหมือนรอคนมาพัก เขาคงวางแผนลักพาตัวหล่อนมานานแล้วสินะ
“ค่ะ ถ้าเช่นนั้นก็ออกไปเถอะค่ะ” มือเรียวผลักแผ่นหลังกว้างให้ออกไปจากห้อง ซึ่งเขาก็ยอมออกไปแต่โดยดี โดยไม่ลืมที่จะปิดบานประตูให้หล่อนอย่างเรียบร้อย
เมื่อต้องอยู่ตามลำพังในห้องกว้างๆที่ตกแต่งอย่างน่ารัก แวววิวาห์ก็รีบปลดชุดแต่งงานออก แต่ทว่า...ตัวเสื้อเกาะอกที่เย็บเข้าจนรัดแน่น แถมมีเข็มหมุดปักเพื่อความแน่นหนาไว้ตรงด้านหลัง ทำให้หล่อนไม่สามารถถอดชุดออกได้อย่างที่ต้องการ
พยายามรูดชุดลงแต่ก็รูดไม่ได้...ทำไมมันแน่นแบบนี้
มือเรียวรวบรวมแรงที่มีดึงตัวเสื้อลงอย่างแรง พร้อมบานประตูที่เปิดออกใหม่อีกครั้ง
แอ๊ดดดดด
ผลุบ...!
ตัวเสื้อรูดลงสมดังใจ กองอยู่ที่บั้นเอว เผยให้เห็นทรวงอกอวบอิ่มที่ปราศจากอาภรณ์ห่อหุ้ม เล่นเอาแซ็คที่เปิดประตูเข้ามาถึงกับขาแข็งราวถูกสาปให้กลายเป็นหิน
ตาคู่คมจ้องมองอกอวบอย่างตะลึงงัน ขณะที่หญิงสาวก็ยืนอ้าปากค้างเหมือนช็อกไปชั่วขณะ
ร่างแน่งน้อยที่ดึงดูดสายตาเขาตั้งแต่แรกเห็น สวมใส่ชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์ ตอนนี้ผมสลวยหลุดลุ่ยลงมาอย่างน่ารัก ตัวเสื้อที่ถูกดึงลง ทำให้เขาเห็นทรวงอกขาวสล้างอย่างถนัดชัดสายตา
สวย...
เหมือนสติของแวววิวาห์จะกลับคืนมาเร็วกว่าชายหนุ่ม เพราะหล่อนกระพริบตาปริบๆ กลืนน้ำลายดังเอิ๊อก ก่อนจะหวีดเสียงร้องลั่นด้วยความตกใจ
“กรี๊ดดดด ไอ้บ้า ไอ้ลามก”
