บทที่ 29 chapter 29

“ขอเป็นอย่างอื่นได้ไหมนี่” ขอขวัญเอ่ยกึ่งระอากึ่งเหนื่อยหน่ายใจไม่แพ้ใบหน้าซึ่งพยักรับด้วยความเซ็งจับจิต “ก็ได้ๆ ไปก็ได้” หญิงสาวเอ่ยอย่างไร้เรี่ยวแรง ก่อนร่างอรชรอ้อนแอ้นผุดลุกจากเตียงนอน พร้อมเดินหน้ามุ่ยไปคว้าผ้าขนหนูตรงหน้ากระจกมากอดอกไว้

“อยากหายตัวได้จังเลย จะได้ไม่ต้องไปงานเลี้ยงบ้าๆ นั่น”...