บทที่ 30 chapter 30

“ปล่อยฉันนะ!!” ขอขวัญแผดร้องเสียงดังลั่น สองมือกำหมัดระดมทุบไปบนกายแกร่งกำยำรัวเร็วแรงเท่าที่จะทำได้ อย่างลืมตัวไปว่าการเคลื่อนไหวจะยิ่งทำให้ปมผ้าขนหนูคลายออกมากขึ้น

“เอา...ร้องเข้าไป ร้องไห้ดังๆ นะ แล้วก็เคลื่อนไหวให้เร็วกว่านี้ด้วย ฉันจะได้เห็นรูปร่างเธอชัดๆ” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงกลั้วหัวเราะในลำคอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ