บทที่ 45 chapter 45

ไม่เชื่อ! ขอขวัญหน้าหงิกงอง้ำ ดวงตาเริ่มสาดแสงวาวจ้า แล้วเขาจะมาคาดคั้นเอาคำตอบจากเธอทำไมนี่ ไม่คิดจะหึงบ้าหึงบอเขาหรอก ไม่ได้เป็นอะไรด้วยสักหน่อย แค่คนรู้จัก...แบบถูกบังคับนี่ก็เปลืองเนื้อเปลืองตัวจะแย่แล้ว ให้เป็นคนใกล้ชิดเขาคงกินเธอหมดตัว ยิ่งลมหนาวแล่นลิ่วมาเกาะตามเรือนกาย เธอได้กลายเป็นหมอนข...