บทที่ 56 chapter 56

“ฉันน่ะยังไงก็ได้แต่...” โมฮาหมัดโยนการตัดสินใจให้กับอันเดซาอีที่จะต้องคิดหนัก “จะยอมเสียศักดิ์ศรีให้โจรอย่างฉันช่วยได้รื้อ” ชายหนุ่มเอ่ยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะลงคอ เขาเองก็ไม่ค่อยเข้าใจตัวเองเหมือนกัน ควรจะดีใจที่มีคนลงมือกำจัดอันเดซาอีให้ แต่พอเกิดเหตุเข้าใจจริงๆ ทำไมถึงใจถึงหาย ทำใจไม่ได้ก็ไม่รู้...