บทที่ 63 chapter 63

ร่างผอมบางหลังงองุ้ม สองมือไขว้ไปเกี่ยวไว้ด้านหลัง จรดเท้าลงบนพื้นทรายอย่างแผ่วเบา พลางชะโงกหน้าขึ้นชะเง้อคอคอยมองไปจนไกลสุดสายตา ทำราวกับกำลังรอใครอยู่หยุดชะงักและเหลียวมองมาอย่างช้าๆ ใจคนที่ยินดีอยู่กลับเป็นเหมือนผลไม้เน่าร่วงหล่นจากต้นด้วยเขาคนนั้นคือ...

“โอซามุ!” อันเดซาอีครางเสียงแผ่วกลั้วคอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ