บทที่ 85 chapter 86

เมื่อแสงสว่างมัวๆ นั้นรวมตัวกันเป็นร่างคน ใบหน้านั้นละม้ายเหมือนเธออย่างกับคนเดียวกัน

‘ไม่ต้องกังวลไปนะ ทุกอย่างจะต้องเรียบร้อย’ ในน้ำเสียงที่เศร้ากลับมีความยินดีแฝงไว้ ที่ทำให้เธอคิดไปในทางร้ายๆ

“จริงสิ ทำไมถึงมานั่งอยู่คนเดียวล่ะ คนอื่นๆ ไปไหนกันหมด” ต่อให้เหนื่อยล้าและอ่อนเพลียแค่ไหน แต่ค่ำ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ