บทที่ 197: ขยะสีเหลืองจำนวนหนึ่งในหัวของฉัน

“รีบร้อนจังเลยนะ” จัสตินพูดพลางมองชายหนุ่มเจ้าเล่ห์

“ก็ต้องรีบสิ ใครบ้างจะไม่รีบในคืนวันแต่งงานของตัวเอง”

ลูคัสโอบแขนรอบเอวของอาเรียน่า “พวกเราจะเข้าห้องแล้วนะ สองคนน่ะอุดหูไว้ซะ แล้วก็อย่าคิดอะไรไม่ดีไม่งามล่ะ”

เคเล็บหน้าแดงและยิ้มอย่างเขินอาย

“แหม แต่พวกเรากะว่าจะไปป่วนคืนเข้าหอของพวกนายซะหน่อย” เ...