บทที่ 2: ให้เธอรู้ว่าเราดีกับเธอแค่ไหน!
“พี่คะ หนูรู้ว่าหนูผิด แต่เด็กในท้องไม่มีความผิดนะคะ หนูไม่อยากให้ลูกเกิดมาไม่มีพ่อ ได้โปรดเถอะค่ะ พี่ยกไซมอนให้หนูได้ไหมคะ”
แคลร์ร้องไห้จนใบหน้าอาบไปด้วยน้ำตา ดูน่าสงสารจนบีบหัวใจทุกคน
น้ำตาของเธอบาดลึกเข้าไปในหัวใจของชาร์ลส์
อาเรียน่าหัวเราะเยาะออกมา
“อย่ามาเล่นละครบีบน้ำตาใส่ฉัน! ถ้ารู้ว่าเด็กในท้องไม่มีความผิด แล้วไปท้องทำไม? ทั้งที่รู้ว่ามันผิดแต่ก็ยังทำ การนอนกับผู้ชายโดยไม่ป้องกัน เธอมันตั้งใจชัดๆ!”
เพียะ! ชาร์ลส์ตบหน้าอาเรียน่าอย่างแรง!
อาเรียน่าถึงกับนิ่งอึ้งไป
ชาร์ลส์ใส่แรงทั้งหมดลงไปในฝ่ามือนั้น ทำให้อาเรียน่าถึงกับหูอื้อตาลาย
ตั้งแต่เด็ก ชาร์ลส์เย็นชากับเธอมาตลอด อาเรียน่าเคยคิดว่าเป็นเพราะเขาชอบลูกชายมากกว่าลูกสาว เธอจึงพยายามอย่างหนักเพื่อพิสูจน์ตัวเองว่าเธอไม่ได้ด้อยไปกว่าลูกชายคนไหน
จนกระทั่งแคลร์กลับมา อาเรียน่าถึงได้ตระหนักว่าชาร์ลส์ไม่ได้ไม่ชอบลูกสาว เขาแค่ไม่ชอบเธอเท่านั้น!
ความพยายามตลอดหลายปีที่ผ่านมาเพื่อจะให้เป็นที่ยอมรับของเขากลายเป็นแค่เรื่องตลกสิ้นดี
ชาร์ลส์ก้าวเข้ามาในห้องอย่างองอาจแล้วนั่งลงตัวตรงบนโซฟา โดยไม่มีทีท่าสำนึกผิดแม้แต่น้อย “ฉันมาที่นี่เพื่อจะแจ้งให้ทราบว่าไซมอนกับแคลร์จะหมั้นกันในเดือนหน้า”
อาเรียน่ากำหมัดแน่น
เมื่อไม่นานมานี้ เธอเพิ่งทำใจกับทุกเรื่องได้และตัดสินใจที่จะปล่อยวาง กระทั่งไปหาความสุขที่ไดนาสตี้คลับกับนายแบบคนหนึ่ง ไม่ใช่เพื่อประชดไซมอน แต่เพื่อที่จะก้าวต่อไปและทิ้งเรื่องความรักไว้ข้างหลังจริงๆ
ผู้ชาย... เธอคิด... ไม่ใช่สิ่งที่ควรค่าแก่การใส่ใจจริงจังเลย
ผู้หญิงคนเดียวก็ใช้ชีวิตให้ดีได้
เธอกำลังวางแผนที่จะพูดคุยกับครอบครัวอย่างตรงไปตรงมา แต่กลับกลายเป็นว่าเธอถูกแจ้งให้ทราบว่าเธอถูกเขี่ยออกจากเกมไปแล้ว!
มีบางสิ่งที่เธอยอมปล่อยไปได้ แต่ไม่ใช่เมื่อมันถูกพรากไปจากเธอราวกับเป็นเรื่องที่เธอต้องยอมรับโดยไม่มีสิทธิ์โต้แย้ง!
การที่เธอไม่ต้องการไซมอนเป็นเรื่องหนึ่ง แต่การถูกบังคับให้สละเขานั้นเป็นอีกเรื่องหนึ่ง!
“แม่คะ แม่รู้เรื่องนี้ด้วยเหรอคะ” อาเรียน่าหันไปมองฟิโอน่า
ฟิโอน่าหลบสายตาแล้วปาดน้ำตา “อาเรียน่า ตลอดหลายปีที่ผ่านมาแคลร์ลำบากมามากนะลูก น้องยังเด็กและอ่อนต่อโลก แต่ตอนนี้น้องท้องแล้ว ได้โปรดเถอะนะ ยกให้น้องเถอะ”
เมื่อได้ยินคำพูดของฟิโอน่า อาเรียน่าก็รู้สึกราวกับหัวใจแตกสลาย
ประตูบานสุดท้ายในใจของเธอก็ปิดตายลง
ต่อให้ฟิโอน่าจะเอ่ยคำขอโทษหรือยอมรับว่าแคลร์เป็นฝ่ายผิด มันก็คงไม่ทำให้เธอเจ็บปวดได้เท่านี้
ชาร์ลส์ต่างหากที่เป็นคนพาเธอเข้ามาในตระกูลซัมเมอร์ เธอไม่ได้เกาะติดพวกเขา เด็กทารกในผ้าอ้อมจะไปทำอะไรได้?
เมื่อแคลร์กลับมา ไม่ว่าพวกเขาจะปฏิบัติต่อเธออย่างไร พยายามชดเชยให้เธอแค่ไหน เธอก็ยอมรับได้หมด เธอยังช่วยพ่อแม่ชดเชยให้แคลร์ ดูแลและมอบความรักให้แก่น้องสาวคนนี้
แต่ทำไมพวกเขาต้องพรากทุกสิ่งทุกอย่างไปจากเธอเพื่อชดเชยให้แคลร์ด้วย?
ของนอกกายทั้งหมดเธอยอมสละให้ได้ แต่นี่มันคือคนทั้งคน! คู่หมั้นของเธอ! ความรู้สึกของเธอตลอดหลายปีที่ผ่านมา!
เห็นได้ชัดว่าแคลร์เป็นฝ่ายผิด แต่พวกเขากลับไม่โทษเธอเลยสักนิด ตรงกันข้าม กลับมาต่อว่าเธอว่าใจไม่กว้างพอ
อาเรียน่าหัวเราะอย่างเย็นชา สายเลือดนี่เป็นสิ่งที่ลึกลับ แต่ก็น่าขันในเวลาเดียวกัน
“ก็ได้ค่ะ ในเมื่อเรื่องมันมาถึงขั้นนี้แล้ว หนูไม่มีอะไรจะพูดอีก”
อารีอานาหันกลับมาและคุกเข่าลงกับพื้นทันที
ฟิโอน่าและชาร์ลส์สบตากันอย่างงุนงง
อารีอานาตั้งใจจะตัดขาดความสัมพันธ์ทั้งหมดกับไซมอน ผู้ชายที่นอกใจไม่คู่ควรที่เธอจะรั้งเอาไว้!
ในวินาทีนั้น เธอตื่นเต็มตาแล้ว ถึงเวลาที่ต้องตัดขาดไม่ใช่แค่กับไซมอน แต่รวมถึงพ่อแม่บุญธรรมของเธอด้วย
"คุณพ่อคะ คุณแม่คะ หนูไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆ ของคุณพ่อคุณแม่ หนูซาบซึ้งใจอย่างสุดซึ้งสำหรับทุกสิ่งที่พวกท่านทำเพื่อเลี้ยงดูหนูมา
ในฐานะลูกสาว หนูเชื่อว่าหนูเป็นลูกที่ดี นำความสุขและความภาคภูมิใจมาให้พวกท่าน
หนูกับไซมอนโตมาด้วยกัน เป็นรักแรกในวัยเด็ก ในเมื่อพวกท่านอยากให้หนูหลีกทางให้แคลร์ ได้ค่ะ หนูจะทำ ถือซะว่านี่เป็นการตอบแทนบุญคุณที่พวกท่านเลี้ยงดูหนูมาตลอดหลายปีนี้
ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป หนูไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับตระกูลซัมเมอร์อีกแล้ว!"
เธอคุกเข่าก้มลงกราบกับพื้นสามครั้ง จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนและหันหลังเดินจากไป
"อารีอานา!" ฟิโอน่าร้องเรียกอย่างร้อนรน
อารีอานาหยุดชะงัก
"ปล่อยยัยนั่นไป!" ชาร์ลส์ตะคอกอย่างเกรี้ยวกราด "เราให้ข้าวให้น้ำเลี้ยงดูมันมาก็บุญหัวเท่าไหร่แล้ว! ตั้งแต่แคลร์กลับมา ยัยนั่นก็ทำให้บ้านนี้วุ่นวายไปหมด!
เป็นแค่เด็กไม่มีใครต้องการ ไม่มีพ่อไม่มีแม่ เราให้ชีวิตหรูหราสุขสบาย แต่กลับไม่เคยสำนึกบุญคุณ! อารีอานา ถ้าแกก้าวออกจากประตูนี้ไป ก็ไม่ต้องกลับมาอีก!"
"พี่คะ อย่าไปเลยค่ะ คนที่ควรไปคือหนูเอง! เป็นความผิดของหนูเอง! หนูไม่ควรกลับมาที่ครอบครัวนี้และทำลายชีวิตที่มีความสุขของทุกคน"
แคลร์ร้องไห้ พยายามจะเอื้อมมือไปหาอารีอานา แต่ฟิโอน่ารั้งเธอไว้
"แคลร์ พูดอะไรไร้สาระของลูก"
อารีอานาคิดว่ามันน่าหัวเราะสิ้นดีแล้วเดินสตากสตากออกจากห้องไป
มันจบแล้ว ทุกอย่างจบสิ้นแล้ว
แคลร์ร้องไห้ในอ้อมแขนของฟิโอน่า "คุณแม่คะ ทำยังไงดีคะพี่ไปแล้ว"
ชาร์ลส์ยังคงเดือดดาล "ยัยนั่นถูกตามใจมาตั้งแต่เด็ก ใช้ชีวิตเหมือนเจ้าหญิง พอต้องระเหเร่ร่อนได้ลิ้มรสความลำบากเมื่อไหร่ เดี๋ยวก็คลานกลับมาเอง"
"ต้องให้ได้บทเรียนซะบ้าง จะได้รู้ว่าอยู่กับเราสุขสบายแค่ไหน!"
ชาร์ลส์หันไปพูดกับฟิโอน่า "ครั้งนี้คุณอย่าใจอ่อนล่ะ! ถ้ากลับมา ก็ต้องสั่งสอนให้หลาบจำก่อนจะยอมให้เข้าบ้าน!"
ฟิโอน่าถอนหายใจ ไม่พูดอะไรอีก
การตัดสินใจตัดขาดความสัมพันธ์ของอารีอานาอาจเป็นเรื่องหุนหันพลันแล่น แต่เธอมีแค่ครอบครัวนี้ แล้วจะไปที่ไหนได้อีกเล่า? ไม่นานก็คงกลับมาเอง
เย็นวันนั้น อารีอานากลับมาที่อพาร์ตเมนต์ของตัวเอง ที่ที่เธอซื้อด้วยน้ำพักน้ำแรงของเธอเอง โชคดีที่เธอไม่ใช่แค่คุณหนูเอาแต่ใจ เธอตั้งใจเรียนอย่างหนักและยังคงทำงานอย่างขยันขันแข็ง
ชาร์ลส์อาจคิดว่าอารีอานาถูกตามใจจนเสียคน แต่ในความเป็นจริงแล้ว เธอเป็นคนรักอิสระและมีความสามารถ เป็นเจ้าของอสังหาริมทรัพย์มากกว่าแค่ที่นี่ด้วยซ้ำ
อารีอานาไม่ค่อยได้มาอยู่ที่บ้านหลังนี้นัก เธอจึงต้องการของใช้มากมาย เพราะเธอไม่ได้หยิบอะไรติดตัวมาจากบ้านตระกูลซัมเมอร์เลย
เธอนอนหลับจนกระทั่งตื่นขึ้นมาเองตามธรรมชาติและตัดสินใจมุ่งหน้าไปห้างสรรพสินค้าเพื่อซื้อของทุกอย่างที่จำเป็น
อารีอานาเข็นรถเข็นซื้อของ และในไม่ช้ามันก็เต็มจนล้น
ตอนชำระเงิน เธอพยายามจะจ่ายเงินผ่านแอปพลิเคชันชำระเงินในมือถือตามความเคยชิน
"ขออภัยค่ะคุณผู้หญิง การชำระเงินล้มเหลวค่ะ"
ตอนนั้นเองที่อารีอานาเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าบัตรธนาคารที่ผูกกับแอปของเธอเป็นบัตรของตระกูลซัมเมอร์
พวกเขาคงตัดบัตรเธอแล้ว เธอจึงใช้มันไม่ได้อีกต่อไป
ขณะที่เธอกำลังจะใช้บัตรของตัวเองจ่ายเงิน ก็ได้ยินเสียง 'ติ๊ด' ดังขึ้น—มีคนจ่ายเงินให้เธอแล้ว
