บทที่ 100

ซ่งหวานหว่านหันศีรษะไปมองหญิงนิสัยเสียนั้น พลางพูดเหยียดหยามเสียงเย็นว่า “วันนี้ไม่อยากทะเลาะกับเจ้า รีบไสหัวไปเสีย หาไม่ก็อย่าโทษที่ข้าไม่เกรงใจ”

“ฮึ! ในเมืองหลวงแห่งนี้ยังไม่มีใครกล้าล่วงเกินข้า กล้าแย่งของกับข้าสักคน พวกเจ้าคงจะมีชีวิตจนเบื่อแล้วสินะ” หญิงนิสัยเสียพูดด้วยวาจาสามหาว

“พวกเจ้าสองคนต...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ