บทที่ 118

ท่านลุงเว่ยเอียงศีรษะครุ่นคิด จู่ๆ ดวงตาก็เป็นประกาย ตบต้นขาไปหนึ่งฉาดแล้วร้องว่า “วิเศษมาก! วิเศษมากจริงๆ! แค่เพิ่มเชอเฉียนจื่อก็ได้แล้ว! คิดไม่ถึงเลยว่าแม่นางจะมีความรู้ด้านวิชาแพทย์ลึกซึ้งเช่นนี้ ข้าน้อยเลื่อมใสนัก ฮ่าๆ......”

“ท่านลุงเว่ย ชมเกินไปแล้ว ข้ารู้แค่ผิวเผินเท่านั้น”

“แม่นางถ่อมตัวเกิน...