บทที่ 127

คณะของซ่งหวานหว่านกลับมาถึงเมืองอู๋ถงโดยพูดคุยหัวเราะกันมาตลอดทาง

เว่ยจื๋อหว่านเดินมาต้อนรับอย่างดีอกดีใจ “อาจารย์ ในที่สุดพวกท่านก็กลับมาแล้ว เอ๋ นี่ใครกัน”

“ว้าว! ใบหน้ารูปไข่ คิ้วโก่งดั่งใบหลิว ดวงตานุ่มนวลดุจระลอกคลื่น ปากเล็กเหมือนผลอิงเถา เป็นเด็กสาวที่งดงามคนหนึ่ง! ข้าน้อยชื่อติงอู๋จี๋ เป็นทา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ