บทที่ 202

ยามที่ซ่งหวานหว่านลืมตาขึ้น ทุกคนล้วนยังไม่กลับมา

“นายหญิง” ฉู่ซินเอ๋อร์ร้องเรียก

“คนอื่นๆ ล่ะ”

“พวกเขาออกไปล่าสัตว์หาฟืนเจ้าค่ะ ข้าน้อยรั้งอยู่คอยคุ้มกันให้ท่าน”

“อืม ข้าขอไปถ่ายเบาหน่อย ท่านไม่ต้องตามมา”

“เจ้าค่ะ นายหญิง”

ซ่งหวานหว่านเดินลึกเข้าไปในถ้ำ เลี้ยวมุมหนึ่ง แล้วใช้ความคิดหายเข้าไปในช่องม...