บทที่ 216

น่าหลันไท่เฟย เซี่ยซื่อและเฉินเสี่ยวอวิ๋นมองจนประหวั่นพรั่นพรึง กระโดดลงไปจากหน้าผาที่สูงขนาดนี้โดยตรง พวกยอดฝีมือช่างใจกล้าเสียจริง!

ขณะที่ติงอู๋จี๋เลยตำแหน่งสองจั้งมานิดหน่อย ก็ปักมีดสั้นเข้าไปบนกำแพงหน้าผา มือข้างหนึ่งกุมด้ามมีดไว้ ร่างกายเกาะบนกำแพงหินอย่างเหนียวแน่นราวกับตุ๊กแกก็ไม่ปาน

เมื่อร่า...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ