บทที่ 32

ซ่งหวานหว่านพันแผลให้ตัวเองอย่างลวกๆ จากนั้นก็กระโดดขึ้นรถม้าแล้วนั่งลงข้างกายน่าหลันไท่เฟย

ขณะที่น่าหลันไท่เฟยมองซ่งหวานหว่าน นัยน์ตาก็มีทั้งความตกตะลึง งุนงงสงสัย อีกทั้งยังมีความรักใคร่สงสารปะปนกันอยู่ในนั้น ทำไมนางถึงรู้สึกว่าลูกสะใภ้คนนี้ทำอะไรเป็นหมดทุกอย่างเลยนะ

ซ่งหวานหว่านเหนื่อยสายตัวแทบขา...