บทที่ 434

สี่ชั่วยามต่อมา ช่วงเวลาแห่งความเดี๋ยวเจ็บเดี๋ยวหายของซ่งหวานหว่านเริ่มถี่กระชั้นขึ้นเรื่อยๆ จึงทำได้เพียงนอนอยู่บนเตียงเท่านั้น

พวกเจียงอู๋วั่งต่างรออยู่ด้านนอกด้วยความกระวนกระวายใจ แม้แต่เจียงอู๋หานกับเจียงหลิงเซวียนก็มาด้วย

ส่วนฟางสวินหลันรั้งอยู่ที่จวนตวนอ๋องเพื่อดูลูก ขณะที่น่าหลันเฟยเฟยและเจีย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ