บทที่ 442

น่าหลันไท่เฟยเห็นเจียงอู๋วั่งวิ่งหนีไปก็กล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ “เจ้าลูกคนนี้ หนีอะไรของเขากัน? ป่วยไข้ก็ควรหาหมอ หว่านเอ๋อร์ของเราเป็นถึงหมอเทวดาเชียวนะ”

ซ่งหวานหว่านส่ายศีรษะพลางยิ้มอ่อน “เสด็จแม่ ท่านอ๋องไม่ได้ป่วย วางใจเถิดเจ้าค่ะ!”

“ไม่ได้ป่วยแล้วเป็นอะไร? เมื่อครู่เขายังบอกอยู่เลยว่าร้อนในน่ะ”

ซ...