บทที่ 15 มองกันแล้วเบื่อ

พูดจบ ฉันก็เดินออกจากห้องทำงานของเขาโดยไม่หันกลับไปมอง

ในวินาทีที่ประตูปิดลง ฉันก็รู้สึกโล่งอก

หลับตาลง ในหัวของฉันก็ปรากฏภาพของกรณ์ที่ชี้หน้าด่าฉันด้วยความโกรธเกรี้ยว จะบอกว่าในใจฉันไม่ไหวหวั่นเลยก็คงจะเป็นเรื่องโกหก

คนรักที่เคยรักฉันปานจะกลืนกิน แต่ตอนนี้กลับมาพูดจาโหดร้ายที่สุดใส่ฉัน จะไม่ให้เสีย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ