บทที่ 22 เจ้าตัวน้อยที่ติดหนึบ

“พี่ญาณีใจดีจังเลยค่ะ ตอนแรกฉันยังกังวลอยู่เลยว่าพี่จะไม่ยอมเลี้ยงเขา”

ฉันยิ้มแต่ไม่ได้พูดอะไร พลางลูบหัวของพุดดิ้งเบาๆ เขาไม่กลัวคนแปลกหน้าเลย หลังจากคุ้นเคยกับฉันได้ชั่วโมงกว่าๆ ก็เข้ามาคลอเคลียออดอ้อนที่มือของฉันแล้ว

ฉันลองลูบท้องของเขาดู มันแฟบๆ นิดหน่อย เลยถามลินดาว่า “เขาหิวหรือเปล่า?”

ลินดาตบ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ