บทที่ 28 อยู่ในคุก

แม้กรณ์จะพูดไม่จบ แต่ความหมายที่แฝงไปด้วยคำขู่นั้นชัดเจนในตัวของมันเอง

บางทีอาจเป็นเพราะทนเห็นความใกล้ชิดของเราไม่ได้ ขวัญจิราจึงจ้องมองฉันอย่างขุ่นเคือง ก่อนจะเอนตัวซบลงบนไหล่ของกรณ์ “กรณ์คะ หนูเวียนหัวจังเลย เราไปกันเถอะนะคะ”

กรณ์ถึงได้ปล่อยมือฉัน แล้วหันไปถามตำรวจว่า “จ่ายเงินที่ไหนครับ?”

“ออกจาก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ