บทที่ 45 การบังคับ

เขาค่อยๆ เปลื้องเสื้อผ้าของฉันออกทีละชิ้น จากที่ดิ้นรนขัดขืนในตอนแรกก็กลายเป็นจำต้องทนรับ หัวใจของฉันก็เย็นชาลงเรื่อยๆ

ฉันได้แต่มองเพดานอย่างสิ้นหวัง น้ำตาก็ยิ่งไหลรินออกมาไม่ขาดสาย

กรณ์จูบซับที่หางตาของฉัน พลางเช็ดน้ำตาให้ไปด้วย

การกระทำของเขาอ่อนโยนมาก ทว่าแววตากลับเย็นชาจนน่ากลัว

ความรู้สึกที่ทั้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ