บทที่ 48 เข้ามาเพื่อโดนด่า

เธอพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน พลางมองสำรวจฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วเบิกตากว้าง “พี่ญาณีคะ ไม่ใช่ว่าพี่เจ็บอยู่เหรอคะ? ฉันไม่เห็นว่าพี่จะมีแผลตรงไหนเลยนี่คะ?”

ฉันมองเธออย่างเย็นชา แล้วพูดอย่างอารมณ์เสียว่า “นี่เธออยากให้ฉันแขนขาดขาขาดรึไงถึงจะพอใจ?”

ขวัญจิราถูกฉันตอกกลับจนหน้าเสีย แต่ก็ยังฝืนยิ้มพูดว่า “พ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ