บทที่ 52 ขอให้ครองรักกันยืนยาวตลอดไป

แม้แต่เจ้าตัวเองก็ยังไม่รู้ตัวเลยสักนิด กลับกันยังเอาแต่อวดฉันอย่างลิงโลดว่าเครื่องประดับเพชรพลอยบนตัวของเธอมีราคาแพงแค่ไหน

ฉันมองเธอด้วยสายตาเย็นชา ราวกับกำลังมองตัวตลกตัวหนึ่ง

ฉันไม่สนใจคำยั่วยุของเธอ และเดินตรงไปยังแผนกบัญชี

แต่ขวัญจิราไม่ยอมปล่อยไปง่ายๆ เธอมายืนขวางหน้าฉัน "ญาณี อย่ามาทำเป็นคนดี...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ