บทที่ 99 เข้าใจความจริง

เธอร้องไห้จนน้ำมูกไหล โผเข้ากอดแล้วเอาหน้ามาซุกที่แขนฉัน เกือบจะเช็ดน้ำมูกใส่แขนฉันอยู่แล้ว ฉันเลยรีบดึงแขนกลับมาด้วยความรังเกียจ

“รีบเช็ดน้ำมูกของเธอซะสิ”

“ญาณี เธอนี่ดีเกินไปแล้ว คนดีๆ อย่างเธอต้องมาเจอผู้ชายเฮงซวยอย่างกรณ์ สวรรค์ไม่มีตาจริงๆ”

“อย่าพูดถึงเขาเลย เดี๋ยวจะเสียบรรยากาศหมด”

ดารินทร์พยั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ