บทหนึ่งร้อยสี่สิบสอง

“จำไว้นะ ให้เขาเหวี่ยงก่อน” ลีโอสั่งขณะที่เจนพยายามควบคุมลมหายใจให้คงที่ ซึ่งเป็นสิ่งที่พูดง่ายแต่ทำยากเหลือเกิน “ปล่อยให้เขาทุ่มแรงทั้งหมดลงไป แล้วก็...”

“หลบเหรอคะ” เธอถาม เขาพยักหน้า ใบหน้าของเขาเคร่งขรึม

เธอเฝ้ามองอเลสซิโอเดินไปรอบๆ โกดัง ตรวจสอบให้แน่ใจว่าไม่มีพวกไทยมุงหรืออาวุธที่ซุกซ่อนไว้ เข...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ