บทที่ 42 ข้ารักลูก หาได้รักท่าน (๑)

“ข้าจักทำพันธะสัญญากับเจ้า เพียงคลอดบุตรเท่านั้นใช่หรือไม่ เพียงคลอดไอ้ก้อนเนื้อนั้นออกมาแม้จักฝืนใจข้าเต็มทีเท่านั้นใช่หรือไม่” เจ้าจันทร์ที่ถูกร่ายมนตร์ให้กลับไปนั่งอยู่ประจำบนพระแท่นหนานุ่มนั้นถามขึ้นมาราวกับต้องการตอกย้ำตนเอง น้ำคร่ำที่เปรอะเปื้อนบนฟูกนอนถูกทำความสะอาดด้วยมนต์ของอัปสร กรรณิกานั่...