บทที่ 157 เหมือนลูกแกะเพื่อฆ่า

“ตายจริง! ขืนเป็นแบบนี้คุณฆ่าเขาตายแน่!” ชาร์ล็อตต์พลันฉุกคิดขึ้นมาได้ เธอจึงเริ่มดึงแขนของแซคคารี “ปล่อยเขานะ!”

ดวงตาของคริสเหลือกค้างไปแล้ว ส่วนมือทั้งสองข้างก็ห้อยตกลงราวกับกิ่งไม้ที่ไร้ชีวิต

ในที่สุดแซคคารีก็ได้สติและคลายแรงบีบที่มือขวาลง

คริสทรุดลงกับพื้นทันที ร่างกายแทบจะเป็นอัมพาตด้วยความกลัว...