บทที่ 167 เหมือนคนโง่

ชาร์ล็อตต์เม้มปากยิ้มออกมาอย่างเก้อๆ ทว่าหัวใจของเธอกลับเต้นรัวอย่างกระวนกระวาย

เธอรู้ดีว่าต่อให้ขึ้นไปที่ชั้น 68 เธอก็คงช่วยอะไรไม่ได้ อันที่จริง เธออาจจะไปเป็นตัวถ่วงเสียด้วยซ้ำ ดังนั้นการที่เธอจะอยู่ตรงนี้จึงสมเหตุสมผลกว่า

อย่างไรก็ตาม ความคิดที่ว่าแซคคารีกำลังตกอยู่ในอันตรายก็ทำให้เธอรู้สึกกังวล...