บทที่ 23 น้ำตาแห่งการกลับใจ

“จัดให้มันไปเป็นยามที่ลานจอดรถซะ!”

หลังจากยึดโทรศัพท์ของเขาแล้ว ซาคารีก็หันหลังเดินจากไป

“ครับ ท่าน”

เบ็นตบหน้าเวสลีย์เบาๆ “แกควรจะขอบคุณที่นายน้อยนัคท์เป็นคนใจดีและมีเมตตา เป็นแค่ยามแต่ได้เงินเดือนปีละล้าน หาโอกาสแบบนี้ที่ไหนไม่ได้อีกแล้วนะ!”

“ครับ ครับ ครับ ขอบคุณนายน้อยนัคท์ ขอบคุณคุณเบ็น ขอบ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ