บทที่ 8 กิโกโลโง่โง่ทำลายชีวิตของฉัน
ชายหนุ่มวางมือบนศีรษะของเธอ รักษาระยะห่างเอาไว้ เธอไม่สามารถเอื้อมไปแตะต้องตัวเขาได้เลยแม้จะโบกไม้โบกมืออย่างบ้าคลั่งก็ตาม
เขาจ้องมองเธออย่างเย็นชาราวกับว่าเธอก็เป็นแค่ตัวตลกตัวหนึ่ง “พูดความจริงให้ถูกสิ คุณเป็นคนเรียกใช้บริการของผมเอง มันเป็นการสมยอมกันทั้งสองฝ่าย คุณพูดซะเหมือนกับว่าผมข่มขืนคุณอย่างนั้นแหละ”
ชาร์ล็อตต์ฉุนกึก “แกมันจิโกโล่ไร้ความเป็นมืออาชีพ! ตอนให้บริการลูกค้า แกไม่แม้แต่จะใส่ถุงยางอนามัยด้วยซ้ำ ไอ้สารเลว! แกสมควรถูกตอน!”
“หืม?” แววตาของชายหนุ่มแปรเปลี่ยนเป็นอันตราย “เธอท้องเหรอ?”
ชาร์ล็อตต์ตัวแข็งทื่อ ลูกๆ ของเธอแวบเข้ามาในความคิด ใช่ ฉันท้อง แล้วก็คลอดลูกแฝดสามออกมาด้วย! แต่แกมันไอ้คนสารเลว! แกไม่เคยทำหน้าที่พ่อที่มีความรับผิดชอบเลยสักนิด!
“ตอบมา!” เขาเค้นเสียง
“ใช่ ฉันท้อง!” ชาร์ล็อตต์โพล่งออกไป เธอเปลี่ยนใจทันทีและแก้คำพูดใหม่ “แต่ฉันไปทำแท้งแล้ว ฉันไม่มีวันให้กำเนิดลูกของจิโกโล่ไร้ยางอายอย่างแกหรอก!”
ถ้าคนอื่นรู้ว่าพ่อของเด็กๆ เป็นผู้ชายขายบริการในคลับ พวกเขาจะถูกล้อที่โรงเรียนอนุบาล!
ไม่ได้ ฉันต้องเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ ห้ามใครรู้เรื่องนี้เด็ดขาด!
“ดี!” ชายหนุ่มพยักหน้าอย่างพึงพอใจ เขาล้วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อเพื่อหยิบอะไรบางอย่างออกมา
“หน้าด้าน! ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแกยังทำงานเป็นจิโกโล่อยู่ที่นี่อีก แกจะทำร้ายผู้หญิงบริสุทธิ์อีกกี่คนกันหา? ฉันจะไปร้องเรียนกับผู้จัดการของแกเดี๋ยวนี้แหละ!” ชาร์ล็อตต์กระทืบเท้าเดินจากไปอย่างฉุนเฉียว
มือของชายหนุ่มที่กำลังถือเช็คค้างเติ่งอยู่กลางอากาศ เขาขมวดคิ้ว แล้วเก็บเช็คกลับเข้าไปในกระเป๋าเสื้อตามเดิม
ตรงประตู ชาร์ล็อตต์ได้รับโทรศัพท์จากเวสลีย์ “ชาร์ล็อตต์ ถ้าคุณยังไม่มา คนอื่นๆ เขาจะกลับกันหมดแล้วนะ พรุ่งนี้ก็ไม่ต้องมาทำงานที่ดีไวน์ คอร์เปอเรชั่นแล้ว”
“ไปลงนรกซะ!”
ชาร์ล็อตต์วางสาย ตัวสั่นเทิ้มด้วยความโกรธ ทำไมถึงมีแต่พวกคนชั้นต่ำอยู่ทุกที่เลยนะ? พวกมันเป็นพวกสารเลวน่ารังเกียจทั้งคู่!
เดี๋ยวก่อนนะ
ทันใดนั้น เธอก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ไอ้จิโกโล่นั่นทำลายชีวิตฉัน ฉันจะยอมแพ้แบบนี้เฉยๆ ไม่ได้
ฉันจะปล่อยให้เขามีชีวิตหรูหราสุขสบายในขณะที่ฉันกับลูกๆ ต้องมาทนทุกข์ทรมานไม่ได้!
เมื่อคิดได้ดังนั้น ขากรรไกรของชาร์ล็อตต์ก็แข็งเกร็ง เธอบุกเข้าไปในห้องส่วนตัวอีกครั้งและตวาดลั่น “ไอ้จิโกโล่โง่ แกทำลายชีวิตฉัน แกต้องรับผิดชอบ!”
ชายหนุ่มกำลังจิบไวน์อยู่ตอนที่เธอประกาศกร้าวออกมา เขาเงยหน้าขึ้นมองอย่างเย็นชาแล้วตอบกลับ “โอ้? แล้วจะให้ผมรับผิดชอบยังไงล่ะ?”
“ชดใช้มาสิ!” ชาร์ล็อตต์ประกาศเสียงกร้าว “ถ้าไม่ใช่เพราะแก ฉันคงไม่ต้องมาตกอับขนาดนี้!”
ถ้าไม่ใช่เพราะเขา ฉันคงได้ดูใจพ่อเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่ท่านจะเสีย
ถ้าไม่ใช่เพราะเขา ชื่อเสียงของฉันคงไม่ป่นปี้จนแก้ไขอะไรไม่ได้
ถ้าไม่ใช่เพราะเขา ฉันคงไม่ต้องกลายมาเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว
แต่ลูกๆ ของฉันก็น่ารักสำหรับฉันอยู่ดี!
เดี๋ยวนะ ตอนนี้ฉันกำลังรีดไถเงินจากเขาอยู่ ต้องเข้มแข็งและเด็ดขาดเข้าไว้!
“เธอต้องการเท่าไหร่?”
ชายหนุ่มเอนกายบนโซฟาอย่างหยิ่งผยองขณะติดกระดุมเสื้อ กล้ามท้องสุดเซ็กซี่ของเขาสะท้อนแสงแวววาวน่าหลงใหลในห้องที่แสงสลัว
ชาร์ล็อตต์ถึงกับตะลึงงันไปชั่วขณะกับกล้ามท้องของเขา เธอรีบดึงสติกลับมาและกระแอมในลำคอ แล้วชูสามนิ้วขึ้นมา
“สามร้อยล้าน?”
“หึ! ถ้าแกจ่ายให้ฉันสามร้อยล้านได้ ฉันคงนอนยิ้มฝันหวานไปแล้ว!” ชาร์ล็อตต์แค่นหัวเราะ
เธอพูดต่อ “แกมันก็แค่จิโกโล่คนหนึ่ง ทำไมต้องทำตัวอวดดีขนาดนี้ด้วย? ฟังนะ ฉันต้องการเงินเดือนของแกสามเดือน นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป แกต้องแบ่งรายได้ครึ่งหนึ่งของทุกคืนให้ฉัน!”
ก็แหงล่ะ ตอนนี้ฉันไม่มีเงินแม้แต่จะซื้อนมผงให้ลูกๆ ด้วยซ้ำ
โชคดีจริงๆ ที่มาเจอไอ้จิโกโล่นี่ตอนที่ฉันสิ้นไร้หนทาง!
ฉันต้องรีดไถเงินจากเขาเพื่อชดใช้สิ่งที่เขาทำกับฉันไว้
อีกอย่าง เขาก็ต้องรับผิดชอบในฐานะพ่อของเด็กๆ ด้วย
สามเดือนก็น่าจะพอให้ฉันผ่านพ้นช่วงเวลายากลำบากนี้ไปได้ หลังจากผ่านช่วงทดลองงานไปแล้ว เงินเดือนฉันจะเพิ่มเป็นหนึ่งหมื่น ถึงตอนนั้นพวกเราก็จะอยู่รอดได้แล้ว
เมื่อถึงเวลานั้น เราต่างคนก็ต่างไป
