บทที่ 24 มึนงง

ฉันจ้องโทรศัพท์ในมือ หน้าจอดับมืดสนิท จ้องตอบกลับมาอย่างไม่ทุกข์ร้อนกับสถานการณ์ย่ำแย่ของฉันเลยสักนิด แล้วฉันจะไปคาดหวังอะไรได้ล่ะ ก็นี่มันโทรศัพท์!

โทรศัพท์มันอธิบายไม่ได้หรอกว่าทำไมสามีถึงได้เห็นแก่ตัวและไม่สนใจใยดีว่าภรรยาตัวเองกำลังจะอดตาย โทรศัพท์มันบอกไม่ได้ว่าทำไมน้ำเสียงของเขาถึงฟังดูเห...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ