บทที่ 37 ความกลัวเย็น

ผมกำลังนั่งอยู่ในห้องเล็กๆ ถูกใส่กุญแจมือล่ามไว้กับโต๊ะ ท้องไส้ปั่นป่วนไปหมด ความรู้สึกผิดกับความกลัวกำลังรบรากันอยู่ข้างใน ไม่มีที่ไหนให้ฉันหนีไปได้อีกแล้ว ไม่มีที่ให้ซ่อนตัวจากการสนทนาที่กำลังจะมาถึง ผมยอมสละทรัพย์สมบัติทั้งหมดเพื่อที่จะได้ไม่ต้องหวนนึกถึงเรื่องนี้อีก ถ้าจะบอกว่าผมกำลังกลัวจนตัว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ