บทที่ 20 นีโอ

หลังจากส่งเธอที่ห้องเรียนแล้ว ผมก็มาถึงคลาสวิชาธุรกิจ 105 ของตัวเอง แต่ละก้าวที่เดินมันช่างเหมือนกำลังย่ำอยู่ในน้ำเชื่อมหนืดๆ ผมรู้ว่าเธอไม่เป็นไรและเราจะได้เจอกันในอีกชั่วโมงข้างหน้า แต่ผมก็เพิ่งตระหนักได้ว่าผมเกลียดการต้องจากเธอ ผมอยากให้เธออยู่กับผมตลอดเวลา... ผมแน่ใจว่าถ้าเธอมานั่งเรียนด้วย ผมคง...