บทที่ 30 ช็อค

มุมมองของเจมี่

ฉันปล่อยเขาไปไม่ได้ ฉันถึงกับแกะนิ้วตัวเองออกจากเสื้อของเขาไม่ได้ด้วยซ้ำ! มือของฉันเริ่มเป็นตะคริว และฉันคิดว่าฉันคงช็อกไปอย่างสมบูรณ์ ราวกับว่าฉันควบคุมกล้ามเนื้อและการทำงานของสมองตัวเองไม่ได้อีกต่อไป

ครั้งนี้ ไม่ว่ามันจะเป็นใครก็ตาม พวกเขาเอาไอ้หุ่นบ้านั่นมาตั้งไว้กลางร้านเลย ดีกั...