บทที่ 36 ประสาท

ผมช่วยไม่ได้จริงๆ ผมกระวนกระวายใจมาตลอดตั้งแต่ไปส่งเจมี่แล้ว ผมไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่ผมนั่งอยู่กับเดวิดและจอห์นมา 45 นาทีแล้ว และผมรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ ไม่ใช่ว่าผมพยายามจะอู้งานนะ! ผมรู้สึกจริงๆ ว่ามีอะไรแปลกๆ เจมี่ไม่ได้โทรหาผมหรืออะไรเลย แต่มันเหมือนลางสังหรณ์ร้ายๆ ลึกๆ ในท้องที่คอยบอกว่า ผมต้...