บทที่ 37 ตื่นตระหนก

ผมโทรหาเจ้าหน้าที่ยัง และเขาก็รับสายแทบทันที

“ยัง” เขาตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงห้วนๆ

“เจมี่หายตัวไป! แล้วก็มีเลือด! กับกระเป๋าเป้ของเธอด้วย เธอไม่เข้าเรียน แล้วผมก็สาบานได้เลยว่าผมเป็นคนมาส่งเธอเอง! มีคนจับตัวเธอไป! ผมหาเธอไม่เจอ! ได้โปรดช่วยด้วย!” ผมอ้อนวอนนายตำรวจ

ใช่ ผมกำลังสติแตกและพูดจาไม่รู้เรื...