บทที่ 23 คืนมืด 2.0

มุมมองของเซธ

ผมครางในลำคอขณะทิ้งตัวลงบนเตียงคิงไซส์ มันทั้งเย็นและเหงา และมันขาดใครคนหนึ่งที่ฉันโหยหาไป ทำบ้าอะไรฉันถึงไม่พาเธอกลับมาที่ห้องของฉันวะ จะพาเธอกลับไปส่งที่หอพักเพื่ออะไรกัน ในเมื่อเธอมานอนเตียงเดียวกับผมได้ แล้วตั้งแต่เมื่อไหร่กันวะที่ฉันเริ่มมาทำตัวงอแงเป็นลูกหมาแบบนี้ ไม่คิดเลยว่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ