บทที่ 4 ตอนดึก

ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วหย่อนเท้าลงจากขอบเตียง วางลงบนพื้นไม้ที่ลั่นเอี๊ยดอ๊าด ความเย็นของแผ่นไม้ดึงสติฉันกลับมาสู่ปัจจุบัน บอกฉันว่าไม่มีอะไรต้องกลัวในบ้านหลังเล็กจิ๋วนี้ จะไม่มีหนูตัวไหนกระโจนออกมาจากกำแพงแล้วโจมตีฉันหรอก!

ฉันเหลียวกลับไปมองเป็นครั้งสุดท้าย *ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมตัวเองต้องผ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ