บทที่ 100 100

ความรักนั้นดุจดั่งสายนที แม้เกลียวน้ำทบทวีก็ยังหลากไหลอยู่เช่นนั้น ทุกอย่างยังคงดำเนินไปตามครรลองแห่งธรรมชาติ สายลมยังคงโบกสะบัดราวจะปลอบประโลมโลกนี้ในยามแสงสุดท้ายที่โค้งขอบฟ้าเคลื่อนคลาบอกลาต่อกันก่อนหวนคืนกลับสู่อ้อมแขนแห่งรัตติกาลเฉกเช่นสายธารที่จะล่วงเลยผ่านสู่อรุณรุ่งของอีกทิวา

“คุณแทน...เมื่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ