บทที่ 35 35

น้ำหยดใสร่วงลงบนผิวแก้มราวหยาดเพชรหล่นลงบนปลายหญ้า ทศภาคนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ ยินเพียงเสียงลมพัดและสายฝนพรำตกกระทบโลหะบนตัวรถ เสียงร่ำร้องข้างในอันเหน็บหนาวอยากบอกเมลิดาว่าสิ่งที่เธอคิดไม่ใช่ทุกอย่างที่เขาพูด หากทว่าทิฐิอันแรงกล้ากลับนำพาความเย็นเยือกกลับสู่หัวใจที่กำลังสั่นไหวเพียงเพราะเห็นน้ำตาที่ลึก ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ