บทที่ 39 39

แสงนวลที่ลอดเข้ามาทางหน้าต่างกระท่อมกลางป่าสว่างพอจะทำให้ร่างสูงใหญ่เห็นใบหน้าเจ้าของร่างบางที่อยู่ใต้กายกำยำนั้นชัดเจน ทศภาครู้สึกตัวขึ้นมากลางดึกท่ามกลางความมัวหมองของรัตติกาลในปาใหญ่หลังพิรุณล่ำลาจากแผ่นฟ้าก็ระเบ็งเซ็งแซ่ด้วยเสียงหรีดหริ่งเรไรคล้ายวงดนตรีขานขับรับความกระจ่างของฟ้าหลังฝนในความมืดม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ