บทที่ 55 55

เธอไม่เคยวอนไหว้ร้องขอชีวิตหากแต่ตรงข้ามต้องการเพียงหลุดพ้นจากข้อโซ่พยาบาทที่ร้อยรัดเธอไว้แน่นหนา เขาเพียงคิดว่าการไม่ยอมปลดปล่อยนั้นช่างทำได้ยากเย็นด้วยยิ่งนับวันหยาดน้ำตาแห่งความระทมทุกข์กำลังกร่อนเซาะสำนึกที่แกร่งดังหินผาให้พังทลายลง

“ผมจะพาคุณกลับบ้าน ต่อไปไม่ต้องลงมาทำงานในไร่อีก และไม่ต้องใส่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ