บทที่ 94 94

เธอได้แต่มองใบหน้าคมคายที่ก็จับจ้องกลับมาด้วยแววตาบ่งบอกความรู้สึกถั่งท้นจนมากมายเกินจะเอื้อนเอ่ยก่อนจะขยับริมฝีปากให้เสียงเบาหวิวหากแต่ชัดเจนยิ่งเคลื่อนผ่านลำคอแห้งผากตอบความทรงจำที่ยังงดงามเสมอ

“เมย์มาเที่ยวค่ะ....มาคนเดียว .....เมย์อยากหาที่พักสักระยะหนึ่งค่ะ”

“ถ้าคุณเมย์ไม่รังเกียจ ผมรู้จักเจ้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ